Georgian poet Vazha Pshavela (1861 - 1915) with his family


Vazha-Pshavela (ვაჟა-ფშაველა in Georgian alphabet) (July 26, 1861-July 10, 1915) is the pen-name of one of the greatest Georgian poets and writers, classic of the new Georgian literature Luka P. Razikashvili.
He was born in a small village Chargali (Pshavi mountainous province in Eastern Georgia). He graduated from the Pedagogical Seminary in Gori and then during two years he was unattached student of the St. Petersburg University (Russia). Afterwards he returned to Georgia and worked as a teacher of Georgian language.

Vazha-Pshavela was author of many world-class literary works (Poems: "Aluda Ketelauri", "Bakhtrioni", "Gogotur and Apshina", "Host and Guest", "Snake eater", "Eteri", "Mindia", etc.). Poems and narrative stories of Vazha-Pshavela are published in more than 20 languages.
He was also a famous representative of a National-Liberation movement of Georgia.

Vazha-Pshavela died in 1915, in Tbilisi.

(by WIKIPEDIA)

I hate you – I love you by Vazha Pshavela
(bookmark) (print) (next)
In Category: Love, Society, Tribute. Author Category: Asian. Show lines.

I hate you for your weakness,
your strong arm and tearful face
and your dark, black destiny,
why always shrouded in black?

Spurning friends, not seeing foes,
yielding to your destroyer,
languidly awaiting Fate,
pockets empty, mind still closed.

But I still love you, fixed like
a diamond to my torn dreams;
sleeping and waking you will
always be close to my heart.
My lips burn, my head reels from
this poison that now seems sweet.
Thus it is by Nature's law:
You are Mother, I am Son!


მძულხარ – მიყვარხარ
მძულხარ იმიტომ, უძლური რად ხარ
ძლიერი მკლავით, მტირალი სახით
და შენი ბედი, ბედი შავბედი
რად შემოსილა სულ მუდამ შავით?

მოკეთის მგმობა და მტრის ვერ მწნობო,
შენ დამღუპავთან მისული ზავით,
ბედის მომლოდნევ გვერძე წოლითა,
ცარელ ჯიბით და ბნელის თავით.

მაინც მიყვარხარ, ჩემს წყლულს ოცნებას
ზედ აკერიხარ ალმასის ღილად;
ვერ დაგივიწყე, გულს არ ჰშორდები,
მღვიძარა ვარ, თუ მივიქცე ძილად.

სამსალა პირს მწვავს, გუნებას მირევს,
ბოლოს კი ისევ მეჩვენა ტკბილად.
ესეც წესია ალბათ ბუნების:
შენ დედა თუ ხარ, გეკუთვნი შვილად!